मनातल्या साउल्या ______

 मी फसलो म्हणूनी......

मी फसलो म्हणूनी हसूदे वा चिडवूदे कोणी.
ती वेळच होती वेडी अन् नितांत लोभसवाणी.

ती उन्हे रेशमी होती, चांदणे धगीचे होते.
कवितेच्या शेतामधले ते दिवस सुगीचे होते.

संकेतस्थळांचे सूर त्या लालस ओठी होते.
ती वेळ पूरीया होती, अन् झाड मारवा होते.

ती हार असो वा जीत, मज कुठले अप्रूप नाही.
त्या गंधित गोष्टीमधला क्षण कुठला विद्रूप नाही.

ती लालकेशरी संध्या निघताना अडखळलेली.
ती निघून जातानाही, बघ ओंजळ भरूनी ओली.

मी फसलो म्हणूनी हसूदे वा चिडवूदे कोणी.
ती वेळच होती वेडी अन् नितांत लोभसवाणी..........

  संदिप खरे....